Pessar KOŁNIERZOWY
CEWKI MOCZOWEJ
Wskazania
● nietrzymanie moczu spowodowane stresem i/lub obniżeniem macicy i pochwy
Przy pomocy kołnierza pessara powstrzymuje się występujące w powiązaniu z nietrzymaniem moczu obniżenie macicy i pochwy /uchyłek pęcherza moczowego/.
Rozmiary: od 55 mm do 85 mm (co 5 mm)
- Częstotliwość wymiany ustala lekarz (przeciętnie co 4 – 12 tygodni) lub wg wskazań zawartych w instrukcji użytkowania.
- Okres używalności przez pacjentkę do 3 lat bez potrzeby wymiany pessara na nowy
- Elastyczny i wytrzymały silikon, który jest hipoalergiczny i nie pochłania brzydkich zapachów ani wydzieliny
- Możliwość wymiany pessara w ciągu 90 dni
(dotyczy wybranych modeli)- Możliwość sterylizacji w autoklawie.
- Gwarancja Jakości i Bezpieczeństwa Produktu – Certyfikat Zgodności CE
Używanie, konserwacja i mycie pessara
Pessary silikonowe nie wymagają szczególnej dezynfekcji. Pessar należy umyć pod bieżącą wodą z mydłem, opłukać i osuszyć. Przy stosowaniu pessarów zaleca się wizyty kontrolne co najmniej 1 raz w kwartale.
Szczegółowe informacje i zalecenia dotyczące techniki zakładania i wyjmowania pessara znajdują się w ulotce informacyjnej dołączonej do każdego modelu pessara.
Jak dobrać rozmiar pessara
- Dobór typu oraz rozmiaru pessara powinien dokonać lekarz specjalista podczas badania ginekologicznego.
- Prawidłowy dobór odpowiedniego modelu może zniwelować lub całkowicie zlikwidować dolegliwości statyki narządu rodnego.
- Ogólna zasada w doborze rozmiaru pessara ginekologicznego to pomiar szerokości wejścia do pochwy za pomocą 2-óch palców wskazującego i środkowego + ok 1 -1.5 cm.
- Po założeniu pessara lekarz powinien móc swobodnie włożyć palec wskazujący pomiędzy pessar a ścianę pochwy (nie dotyczy pessara kostkowego).
- Pessar po założeniu powinien sprawiać wrażenie, że jest lekko za mały.
- Po 1-2 tygodniach będzie dopasowany (uprzedzamy pacjentkę, aby go nie zgubiła w toalecie )
● Po pierwszym założeniu, aby upewnić się, że został zastosowany odpowiedni rozmiar, lekarz powinien poprosić pacjentkę,
aby wstała, usiadła, przeszła się, zakaszlała i przykucnęła, upewniając się przy tym, że pessar nie zmienił swojego
umiejscowienia. Pacjentka nie powinna czuć, że ma założony pessar.